EDVIN ÇELO
Portrete / Portraits

Anatomia e Imazhit / The Anatomy of the Image

Kurator / Curator: Vladimir Myrtezai – Grosha

Ekspozita hapet / The exhibition will open on: 21.09.2021 – 19:00

Vendi / Venue: National Historical Museum

Jeni të ftuar në hapje. Ju mirëpresim / You are invited to the vernissage. We would be delighted with your presence!

Datat e ekspozitës / Exhibition opening dates: 21. 09 – 28. 09. 2021

Adresa / Address: Sheshi Skënderbej 7, Tirana 1001
__________

Fotografimi: intrasigjensë e substancës njerëzore si antropologji.

Të fotografosh kohën është një mision që ka të bëjë me një proces të veçantë dhe me një rrugëtim të zgjatur për ta kthyer momentin e fiksuar nga një element temporal në një ndalesë evokuese, ku përmbajta fotografike vjen si nënshtresë e ri-tregimit përmes artit të vrojtimit. Si në të gjitha udhëtimet e mëndjes, fotografi është një përcjellës i takimeve të para i cili transmeton vëzhgimin e tij përmes paralelesh kulturorë dhe rrugëtimit mbi shpatullat e një ecurie të traditës. Por jo gjithkush mbërrin në një destinacion për të transmetuar kohën e vet, pasi jo të gjithë kanë aftësinë ta paraqesin këtë akt të ndalimit të ekzistencës së materies përmes imazhit si një kohë e ndalur që kërkon të ndalojë cilësisht.

Edvin Çelo çan siparin në një shteg gati të puthitur tradicional si sistem referimi në gjuhën e fotografisë, duke udhëtuar përmes një procesi të zgjatur fotografimi për të risjellë në fokus më imtësor volumet përballë aparatit të tij. Ky është një manipulim teknik operacional mbi një grup portretesh; këta subjekte janë njerëz me ndikim dhe të klikuar në masë. Moduli i zgjedhur i Çelos është një dritare efikase ku nëpërmjet një selektimi subjektiv gjejnë shpërfaqjen një seri personazhesh eklektike.
Zgjedhja e tij ngjan shpesh me një lloj tërheqje që jo gjithherë ka të bëjë me përmbajtjen, por me pëlqimin dhe mospëlqimin bazuar mbi një ekuacion kompleks emocional. Kur personazhi zgjidhet, Edvin Çelo operon nëpërmjet një moduli thellësisht rigoroz ku personazhi kryen udhëtimin e vet për të na zbuluar gjithë ndryshimet karakteriale të subjektit.

Çelo, me një ambicje të lartë artistike dhe duke njohur shumë mirë mundësitë teknike të zhanrit, bën zgjerimin e kërkimit të tij ngjashëm me një udhëtim stratigrafik, duke e zhveshur secilin individ nga formulat rutinë të manipulimit publik si përmbajtje, e duke e kaluar atë në një tjetër rrafsh, në përballje të drejtpërdrejtë me objektivin e tij zhbirues. Rishikimi i dritës nga Çelo në dendësi molekulare përjetohet në mendjen e artistit ngjashëm me një proces të rindërtimit nga e para të gjithçkaje. Fotografia vjen në fazën finale si një dialog me subjektin, thuajse si një zbardhje fjalë-për-fjalë marrë gjatë një interviste të mirëmenduar. Kjo qasje që ofron autori nxjerr në dritë me një fanatizëm artistik një mori procedurash rigoroze që nëpërmjet kërkimit dhe prekjes së tij bëhen të dukshme. Çelo kryen një udhëtim fotografik që nga pikpamja e volumit të punës do i ngjante letërsisë konkrete si narrativë e rishikimit.

Cikli që përzgjedh Edvin Çelo gjendet në një perpetuum mobile duke tentuar një skanim të imtësishëm të kohës që autori qëllimisht e le të hapur si një projekt pa fund. Duke marrë këtë qëndrim Çelo krijon mundësinë që kjo rrjedhë në formën e vet të zhvillimit të humbasë skicën e programuar të aktit fotografik, dhe të transformohet në një element plotësues të një hartografie të mendjes krijuese të artistit, duke mohuar një ekspozim thjesht të traditës në favor të formës më të lartë klasike të vjeljes së portretit.
Projekti i Çelos bazohet mbi një kornizë të hapur të imazhit ku transi psikologjik bën udhëtimin e vet. Çelo nuk tenton vetëm zbulimin e dritës por ndjek psikozën e secilit personazh duke qenë vetë ata që, pas njëfarë kohe përballë aparatit, shtendosen dhe vetëofrohen për tu zbuluar përpara objektivit. Të gjithë subjektet zhvishen nën këtë optikë dhe shenjohen si volume grafike ku diferencën e bën antropologjia e formës direkte, pa lojën me efekte të ndriçimit të befasishëm e të ndryshueshëm.

Në portofolin e artistit gjejmë një volum krijimesh fotografike si mjeshtër i teknikave të vizatimit nëpërmjet dritës në të gjithë spektrin e saj dhe kapjes së gjendjeve tranzicionale të mbivendosura përforcuar edhe me referenca linguistike. Çelo njeh shumë mirë plan-vendosjen, dhe gravitacionin e elementeve kompozicionalë. Ai shpalos një shkathtësi që e tejkalon syrin e thjeshtë e të lirë të një fotografi duke mbërritur në një nivel artistik të një valence parësore.
Edvin Çelo ka një lidhje organike me fotografinë duke tejkaluar kërkesën formale që mediumi ofron, për shkak të vrojtimit të tij zhbirues që përkthehet në propozime alternative befasuese me një gjuhë vizuale të sprovuar dhe thellësi që braktisin realizmin në një kërkim pa fund për shpirtëroren. – Vladimir Myrtezai – Grosha, kurator i ekspozitës.

Photographing: an intransigence of the human substance as anthropology.

To photograph time is an undertaking that has to do with a particular observation and a long journey through time itself to turn the captured moment from a fractioned temporal element into a halt of evocation; the photographic content becomes a substratum of re-telling through the art of probing observation. As in almost all journeys of the mind, the photographer is a bona fide transmitter of the first encounters, transmitting his or her discoveries, navigating through cultural parallels or, as it is often said, travelling over the shoulders of an established tradition. But not everyone manages at a clear destination to have transmitted the essence of their time, for not all have the talent to show this act of freezing the existence of the matter through images. Excellent photography is a frozen fragment of time stopped in its tracks in an atmosphere that seeks a qualitative stop.

With this series of portraits of some of the most recognized names of Albania’s recent history from the 1960s onwards, Edvin Çelo breaks through courageously on a well-beaten traditional path in photography, undertaking a particularly lengthy process of portrait photography, to bring his human subjects back into even more sharp focus. This is a technical and operational manipulation of a structured section of society – in this case, a group of very influential and mass-clicked portraits of contemporary Albanian society. His chosen working module becomes an efficient exterior window where implicitly, through his subjective selection, we meet a series of eclectic characters.

Often his choice resembles a kind of attraction not always simply related to content but to a simultaneous consent and averse reaction based on a complex emotional equation. When the character is chosen, Edvin Çelo operates through an intensely rigorous module where his sitter undergoes their own journey to reveal the personal changes of the self.

Through persistent ambition and complete control of the genre’s technical possibilities, Çelo expands his research incrementally, resembling a stratigraphic journey through the layers of their personalities. From each character he strips off the routine formulas of public manipulation, shifting his subject matter onto another plane, as they directly confront his matter-of-fact penetrating lens. Çelo’s careful review of light to an almost molecular level is seen by the artist as similar to a process of rebuilding everything from scratch. The final image resembles a word-for-word transcription of the artist’s dialogue with the sitter in a calculated tete-a-tete interview. Such transformative perspective brings to light a cleverly applied complex set of rigorous procedures that become noticeable through his touch and research. If we could compare the work’s volume with something tangible from a different field, Çelo makes a journey that would resemble concrete literature as a narrative of revision.

The portraits that Edvin Çelo selects are in perpetuum mobile; he attempts a detailed scan of the time available to him and deliberately leaves the project open without an end. Taking this position, Çelo offers the possibility that this flow of development loses the pre-programmed sketch of the simple photographic act and transforms itself into an additional element of the cartography of an artist’s creative mind, denying, en route, a simple exposure of traditional posture in favour of undertaking a pure, artistic inquest of the highest classical kind into someone’s portrait.

Çelo’s project is based on an open frame where the psychological trance makes its own journey. Çelo does not try to reveal only the gradual variation of light on a given face but closely follows the inner state of each sitter as they slide into a relaxed state and ease into a self-contributing mode offering gradual shifts in image perception. All subjects undress under this optic marked as graphic volumes, with the difference made by the anthropology of the natural shape created without the effects of the sudden and changeable lighting.

In the artist’s portfolio we find many such photos, for Çelo is a master of techniques that paint with the most effusive light, capturing overlapping emotional states reinforced with linguistic references. Çelo plots the positioning of a sitter and the resulting gravitational pull of compositional elements splendidly, revealing a skill that transcends the simple, snap-shot eye of a ‘random’ photographer. His artistic level is of prime quality.

Edvin Çelo has an organic connection with photography because of his innate talent for overcoming those easy, auto-pilot formal demands that the medium itself generously offers. Suddenly, his profound observation translates into surprising alternative proposals with a sustained searing visual language and depth that abandons realism in an endless search for the spiritual.
From Vladimir Myrtezai – Grosha, curator of the exhibition.

Note: All the photography prints in the exhibition are carefully curated by EJAlbum.